Özellikle yurtdışında yaşayan cadıların altarlarında kafatası veya kemikleri görmüşsünüzdür. Kafatası ve kemiklerin kullanımı size dekor gibi gelebilir ama bundan çok daha fazlasıdır. Mistik bir görüntü yaratmalarının yanı sıra bilincin koruyucularıdır, bu da onları ruh çalışması ve kehanet için mükemmel araçlar haline getirir.
Bilimsel olarak, kafatası omurgalı organizmalarda başı oluşturan kemiksi yapıdır. Sadece beyni korumakla kalmaz, aynı zamanda yüz kasları ve kıkırdak için bağlantı yerleri de sağlar. Kemikler ise kas ve tendonlar için koruma ve bağlantı yerleri sağlayarak hareket ve boy uzamasına olanak tanır.
Örneğin, kaburgalar akciğerlerin ve kalbin korunmasına yardımcı olurken, uyluk kemiği özellikle hareket için kullanılır. Genel olarak, kafatasları ve kemikler, özellikle yumuşak dokuya kıyasla oldukça iyi korunma eğilimindedir, bu da onları büyü uygulamalarında kullanmak isteyen bir cadı için büyü aracı haline getirir.
Tarihsel olarak kemikler halk tıbbında, kehanette ve ruh çalışmalarında kullanılmıştır. Buna tavşanın astragalusundan balina kulağı kemiklerine kadar her şeyin kullanımı dahildir. Bir kemiğin en ünlü kullanımlarından biri hindi ya da diğer evcil kümes hayvanlarından alınan dilek kemiğidir. Kemiğin her iki tarafı da bir kişi tarafından tutulur ve kırılana kadar çekilir. En büyük parçaya sahip olan kişinin dileği yerine getirilir. Diğer zamanlarda dilek kemiği, muhtemelen şekli nedeniyle aşk getirmesi için bir kapının üzerine asılır.
Arkeolojik buluntular, Belçika’dan göçebe mağara sakinleri tarafından taşınan mamutların uyluk kemiklerini ortaya çıkarmıştır. Carpus ve tarsus gibi daha küçük kemikler, Brüksel’deki Doğa Tarihi Müzesi’nde ve Sommerville’in Pennsylvania Üniversitesi ‘inde bulunan koleksiyonda görüldüğü gibi tılsım olarak takılmıştır. Diğer erken dönem kullanımları arasında, bugün şenlik ateşi olarak bilinen ve bir tanrıyı yatıştırmak için hayvan kemiklerinin ritüel olarak yakıldığı kemik ateşleri yer almaktadır.
Kemiklerin diğer erken dönem kullanımları arasında, daha önce A History of Animal Remains in Witchcraft (Büyücülükte Hayvan Kalıntılarının Tarihi) kitabında bahsedildiği gibi, kehanet de bulunmaktadır. Koyun, geyik, ayı ve öküz gibi farklı hayvanların kemikleri antik çağlardan beri kehanet için kullanılmış ve hala dünya çapında bazı gruplar tarafından kullanılmaktadır. Kemikler çatlayana kadar ateşe konulurdu. Kemik soğuduktan sonra yarıklar ve çatlaklar dikkatle analiz edilirdi. Bir okuma yöntemine göre uzunlamasına yarık “yaşam biçimini” ifade ederken, yanal çatlaklardan iyi ve kötü talih okunurdu.
İskoçya’da kürek kemiği etten arındırılır ve kemiğin yarı saydam kısımları incelenirdi. Koyu lekelerin talihsizliği simgelediğine, siyah lekelerin ise ölümü haber verdiğine inanılırdı.
Kehanetin yanı sıra, kemikler tarihsel olarak korunma amacıyla da kullanılmıştır. Avrupa genelinde kiliselerin altında, evlerin ocaklarında, duvarlarda, bacalarda ve hatta harman yerlerinin altında gömülü at kafatasları bulunmuştur. Tarihçiler bu kafataslarından bazılarının akustik amaçlarla yerleştirildiğine inanmaktadır, ancak birçok kişi bu açıklamanın tarihin ilerleyen dönemlerinde kafataslarını açıklamak için geliştirildiğine inanmaktadır, çünkü Avrupa’da bulunan kafataslarının çoğunun akustik bir işlevi yoktur.
Atlarla ilgili folklorun çoğu şansla ilgilidir (at nalı) ve atalarımızın bu kafataslarını şans getirmesi ve korunmak için evlere yerleştirmiş olması mümkündür. Kediler ayrıca Avrupa’da, özellikle İngiltere, Galler ve güney İskoçya’da yaygın olarak evlerin duvarlarına yerleştirilmiştir. Bunların iki nedenden ötürü duvarlara yerleştirildiğine inanılmaktadır: evi haşerelerden korumak ve evi vebadan koruyan bir kurban olarak. Ancak daha yaygın olarak hayvan kemikleri, büyülü özelliklere sahip olduğuna veya bir ruhun yaşadığına inanılan bir nesne olarak kullanılırdı.
Kemikler halk tıbbında yaygın olarak kullanılmıştır. Bir tavşanın geven kemiği romatizmaya karşı tılsım olarak cepte taşınırken, toz haline getirildiğinde idrar söktürücü özelliği nedeniyle suyla birlikte içilirdi. Bazen bir geyik ya da öküzün kalbinde bulunan beyaz düzensiz bir kemik olan geyik kalbi kemiği, kalp sorunlarını gidermek ve düşükleri önlemek için kullanılırdı. Kurutulmuş turna çenesi kemikleri kurutulup toz haline getirilerek leucorrhoea’yı iyileştirmek ve kolay doğum yapmak için kullanılırdı. Lamprey ve kertenkele dikenlerini çocuklara kemiklerini güçlendirmeleri için verilirken, toz haline getirilmiş insan kemiklerinin kırmızı şarapla karıştırılarak dizanteriyi iyileştirdiğine inanılırdı.
Günümüzde kafatasları ve kemikler çeşitli amaçlar için kullanılmaktadır. Bir ruhu çağırmak veya invoke etmek, onların, özellikle de hayvanların niteliklerinden faydalanmanızı sağlayarak komünyon veya büyü çalışmanızda size yardımcı olabilir. Atalar çalışmasında, kemiklerde yaşayan hayvan ruhları atalar çalışması veya büyü çalışması sırasında aracılar, haberciler ve hatta koruyucular olarak hareket edebilir. Yukarıda da belirtildiği gibi, kafatasları göz çukurlarına ve hatta kafatasının tabanına bakılarak kehanet için kullanılabilir. Bilinç merkezi olarak, alınan herhangi bir görüntü veya mesajın kafatasında yaşayan ruhtan geldiği düşünülür. Sonuçları doğrulamak için diğer kehanet yöntemleriyle sonuçlarınızı kontrol etmek isteyebilirsiniz. Ayrıca kemikler ritüel süsleri, ritüel araçları, keseler veya sunak süsleri, kemik kehaneti ve kemiklerini kullandığınız hayvanın özelliklerini gerektiren diğer büyü biçimleri olarak kullanılabilir
Sonuç olarak, büyülerden ritüellere ve ruhlarla iletişime kadar kemiklerin zanaatınızde sayısız kullanım alanı vardır.